قمار زندگی
روزگار مرا بنشاند
بر میز ِ قمار
خالها
پخش کرد بین ِ
من و یار ِغدار
پنج برگ بدستم داد
دو بود از خال ِ هفت
ودو خال ِ شاه
آن دگر، تک خال ِ آس.
بر گمانم
کمی بختم شده
سر به راه
غافل از دستِ آمده برای
یار ِفریبکار
دستش «استریت فلوش»
هر پنج برگ ز یک خال،
پشتِ هم...
می خوانند هر یک
می رسد آنگاه به من
ترسان می خوانم
«چیپ»، کمترین
او «ر ِست» می خواند، بیشترین
اعلام بانکم میکند
با نگاهی زهرآگین
دستها رو می شود
من باخته ام دار و ندار
او بُرد همه ی زندگیم؛
ااای روزگار...
من آواااره در خود،
پریشان، احوال
او پیروز ِ بازی ِ روزگار
باختم تمام ِزندگی
در این قمار ِسخت ِروزگار...!!!
زیبا آصفی(آمــین)17/فروردین/91