دلم را
برای امید دستی می تکانم
تکیه به دیوارهای ترک خورده
در میان انبوه حشرات
ترانه می خوانم
وبا رقص موزونِ باد وبرگ
دل را به قصه می برم
سنگ ها را به بازی می گیرم
غافل از اینکه
هم بازیِ کودکیم زیر دیوار مانده
دلم را ریسه می کشم دلم را ....
دلم را
با سرخابی لاله عباسی ها گلگون می کنم
سکوت کشنده کوچه را
کلاغها سوگواری می کنند
کوچه های کودکی من
کوچه های تمام شده ی کودکی من